استاد رحیم دیندار(کامران) 

دو غزل دلنشین

با

شور وحال که قلم

از وصفش عاجز است

بازی شطرنج عشق

بوُد  عشق بتان    آیین  و کیشم

اسیر دست احساسات خویشم

منم   آن تک   درخت   اندر  بیابان

زند  باد  خزان  هر  لحظه   نیشم

بسی   فرسنگها   پیموده ام  راه

گذشتم بهر  تو از  قوم و خویشم

مرا  در      کلبه   تنهائی   خویش

مسوزان   رحم کن با جان ریشم

بیا  در   بازی   شطرنج    عشقت

 بکن   ماتم   مده    اینقدر  کیشم

مرا   مگذار    تنها   چون    غریبان

بیا   ای   نازنین   یک لحظه پیشم

         خون عاشق                 

       دیدمت     در     دست    خنجر     داشتی                                 

                 خون      عاشق    را   به   ساغر  داشتی                                                                                                                                                                        

                 کا ش      جای    درس     تزویر    و   ریا                                               

               درس      علم     عشق     از    بر  داشتی                                                                

                 رو ،     به  ما  داری   و   دل  با دیگران                                                                          

               خاطر   ما       را       مکدّ ر       داشتی                                                                                    

               می شدی    از      حال       زارم     با خبر                                          

                 گر     تو     احساس        کبوتر       داشتی                                                                    

               زورق    غم       می برد       هر     سو   مرا                                                                                                     

                 زورق        غم      کاش      لنگر        داشتی                                      

          پای       ننهادی       تو        اندر          محفلم                                         

             کلبه         ما          را        محقر       داشتی                                       

            در    هوای     آن      که    رخ    بنماید  او                                             

              هر شب   ای   دل    چشم      بر   در داشتی                                                               

 آخر  ای  ایران    بعد    از    من     بگو                       

             شاعری     در     ملک     آذر   داشتی                                          

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: