آمار
وب سایت:
-002.jpg)
سرای دیده ام امشب ز دوست خالی بود
نیامدی که ببینی مرا چه حالی بود
نگاه خسته و فریاد زرد و ناله سرد
مرا سه هدیه ز تو نا زنین غزالی بود
اگر مرا صدا زنی بزن در این حوالی ام
نظر به حال من فکن ببین که درچه حالی ام
تو باغی از شکوفه ای همیشه سیز و خرمی
من آن زمین تشنه ام اسیر خشکسالی ام
از:استادکامران شاعر قرن ما
_(1)_-_Copy.jpg)
رضایت داشتن به قضا و قدر الهی
سبب می شود انسان شادی و راحتی را
در زندگی تجربه نماید. آنچنان که روایت شریف
بدان اشاره دارد:
إن الراحة و الفرح فی الیقین و الرضاء بقضاء الله؛ همانا
راحتی و شادی در باور قلبی و رضایت به قضای
الهی است.
رضایت به تقدیر و قضا و قدر الهی شرط اولی است
که با وجود آن انسان می تواند شادی و راحتی را
به معنای حقیقی درک نماید. شادی و آسایشی
ابدی که هرگز از میان نمی رود!
براساس معارف اسلامی ما قضای الهی اموری حتمی
است که البته منافاتی با اختیار انسان ندارد بلکه کاملاً
آن را نیز در برمی گیرد به طوری که مثلاً دعا کردن می تواند قضای
حتمی را تغییر دهد: الدّعاء یردّ القضاء
نتیجه گیری
براساس آموزه های اسلامی شادی و راحتی در زندگی
در داشتن
باور قلبی به خداوند و امور اخروی و نیز رضایت داشتن به
قضای الهی
است پس اگر در زندگی اضطراب و ناراحتی بسیاری را
تجربه میکنی
به قلبت رجوع کن که یقین و
رضایت در او کمرنگ شده است!
نخستین نگاهی،که مارابه هم دوخت
نخستین سلامی ،که درجان ماشعله افروخت،
.gif)
نخستین کلامی،که دلهای مارا
به بوی خوش آشنایی سپردو،
به مهمانی عشق برد؛
پرازمهربودی
پرازنوربودم
همه شوق
بودی
همه شوربودم
چه خوش لحظه هایی
که،دزدانهره،ازهم
نگاهی ربودیم ورازی نهفتیم
چه خوش لحظه هایی که "می خواهمت"را
به شرم وخموشی ـ نگفتیم وگفتیم
دوآوای تنهای سرگشته بودیم،
رها،درگذرگاه هستی،
به سوی هم ازدورهاپرگشودیم
چه خوش لحظه هایی که هم راشنیدیم
چه خوش لحظه هایی که درهم وزیدیم
چه خوش لحظه هایی که درپرده ی عشق،
چویک نغمه ی شاد،باهم شکفتیم!
چه شبها،چهشبهاکه همراه حافظ
درآن گهکشان های رنگین،
درآن بیکران های سرشارازنرگس ونسترن،
یاس ونسرین،
زبسیاری شوق وشادی نخفتیم.
توباآن صفای خدایی
باآن دل وجان سرشارازروشنایی
ازاین خاکیان دوربودی.
من آن مرغ شیدا
درآن باغ بالنده درعطرورویا،
برآن شاخه های فرارفته تا عالم بی خیالی؛
چه مغروربودم...
چه مغروربودم...!
من وتوچه دنیای پهناوری آفریدیم.
من وتوبه سوی افق های ناآشناپرکشیدیم.
من وتو،ندانسته،دانسته،
رفتیم ورفتیم ورفتیم، چنان شاد
،خوش،گرم،پویا،
که گفتی به سرمنزل
آرزوهارسیدیم!
دریغا،دریغا،ندیدیم
که دستی دراین آسمان ها،
چه برلوح پیشانی مانوشته ست!
دریغا،درآن قصه هاوغزل هانخواندیم،
که آب وگل عشق،باغم سرشته ست!
توکربودی ای دوست،
من کوربودم...!
ازآن روزهاـ آه ـ عمری گذشته ست
من و تو دگرگونه گشتیم
دنیادگرگونه گشته ست!
درین روزگاران بی روشنایی،
دراین تیره شبهای غمکین،که دیگر
ندانی کجایم،
ندانم کجایی!
چو با یاد آن روزها می نشینم
چویادتوراپیش رومی نشانم
دل جاودانه عاشق را
به دنبال آن لحظه هامی کشانم
سرشکی به همراه این بیت ها،می فشانم:
نخستین نگاهی که مارابه هم دوخت
،
نخستین سلامی که درجان ما شعله افروخت
،
نخستین کلامی که دلهای مارا،
به بوی خوش اشنایی سپردوبه مهمانی
عشق برد...
پرازمهربودی،
پرازنوربودم.
نظرات شما عزیزان:
بی نهایت سایت قشنگی است
به من هم سر بزنید
پاسخ:
پریوش جان با تشکر از بازدید تان
حتما به سایت شما سر می زنیم
-
سلام مطالب واشعار سایت وزین و
پر محتوای شما
نه تنها همتایی ندارد هر دو سه مطلب جدید
که
در سایت می گذارید در ایران
و حتی جهان بی نظیر است
احسن به این تلاش بسیار بسیار....
شما و آفرین
و سپاس بی نهایت به شما
پاسخ:
کوثر جان هدف جلب رضایت شما
عزیزان می باشد ار ابراز محبت
و قدردانی شما مایه خوشحالی
و کمال امتنان از شما
عزیز و گرامی است
همیشه موفق
و شیرین کام باشید
-
خبرنامه وب سایت:
