دوغزل زییا و معروف فخرالدین عراقی

از بهترین غزلیات ایران زمین

زدو دیده خون فشانم ز غمت شب جدایی

چه کنم که هست این ها گل باغ آشنایی

همه شب نهاده ام سر چو سگان بر آستانت

که رقیب در نیاید به بهانه گدایی

مژه ها و چشم یارم به نظر چنان نماید

که میان سنبلستان چرد آهویی ختایی

در گلستان چشمم ز چه رو همیشه باز است

به امید آن که شاید تو به چشم من در آیی

سر برگ گل ندارم ز چه رو روم به گلشن

که شنیده ام ز گل ها همه بوی بی وفایی

به کدام مذهب است این به کدام ملت است این

که کشند عاشقی را که تو عاشقم چرایی

به طواف کعبه رفتم به حرم رهم ندادند

که برون در چه کردی که درون خانه آیی

به قمار خانه رفتم همه پاک باز دیدم

چو به صومعه رسیدم همه زاهد ریایی   

    
در دیر می زدم من که یکی ز در درآید

که درآ د آ عراقی که تو هم از آن مایی

اي راحت روانم ، دور از تو نا توانم

باري ،بيا ، كه جانم در پاي تو فشانم

گيرم كه من نگويم ،لطف تو خود نگويد:

كين خسته چند نالد هر شب بر آستانم؟

اي بخت خفته ،برخيز، تا حال من ببيني

وي عمر رفته ،باز آي،تابشنوي فغانم

اي دوست ،گاه گاهي مي كن بمن نگاهي

آخر چو چشم مستت من نيز ناتوانم

بر من هماي وصلت سايه از آن نيفگند

كز محنت فراقت پوسيد استخوانم

اين طرفه تر كه:دايـم تو با مني و من باز

چون سايه در پي تو گرد جهان روانم

كس ديد تشنه اي را غرقه در آب حيوان

جانش بلب رسيده از تشنگي؟ من آنم

خواهم كه يك زمان من با تو دمي بر آرم

از بخت بد عراقي آن هم نمي توانم

نظرات شما عزیزان:

امیر حسین جعفریان اراک

ساعت15:43---28 دی 1395

فقط باید گفت

احسن

باسخ:

امبر حسین جان این نظر لطف

شماست بسیار ممنون
-

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: