قصر آرزو

استاد رحیم دیندار(کامران)

یک جهانی  پر   ز رویا ساختم  

زندگانی   را  من  آخر  باختم

خانه سبزی   که بود   آمال من  

 واژگون شد سوی غمها تاختم

 بوی   غم خیزد دگر از شعر من  

خویش   را در بحر غم   انداختم

    شد بهار   من خزان  ای آسمان   

زان   به توصیف   غمان  پرداختم

مرغ عشقم زانکه با منقار خویش

  از     برایت    آشیانی     ساختم

 همچو موری شد حقوقم پایمال  

  قدر   خود را  از   ازل نشناختم

   قصر آمالم   نگون شد   ای دریغ  

      لاجرم      طرحی  نوین    انداختم     

قوم جفا

اثر: استاد دیندار(کامران                                                              

پس از مرگم مگو دشمن تورا کشت

نگاه   نفرت   آمیزت    مرا  کشت

به قول دشمنان بر گشتی  از ما

مرا این شیوه ات ای بی وفاکشت

بگریید  عاشقان  بر     حال  زارم

مرا دشمن نه آن زلف دوتا کشت

وفا  از  دوستان   هرگز   ندیدم

مرا ای آسمان جور و جفا کشت

نمی دانند  قدر  چون منی  را

دلا بی مهری یاران مرا کشت

ریا   ورزند  و تهمت  می زنندم

مرا دیو  و  دد  مردم  نما کشت

به هر کس دل سپردم دشمنم شد

مسلمانان مرا این عقده ها کشت

زدند آخر به من  زخم زبان ها

مرا این حرف های ناروا کشت

چو سروم خم نکردم نزد دونان

مرا آزاده  مردی ای  دلا کشت

خریدارم  نگردیدند  این   قوم

نگارینا  مرا   قوم  شما  کشت

                      پس  از  مرگم  بگو  با  آشنایان

                         که کامران مرا اهل ریا کشت

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: